Studentet që po dështojnë çfarë duan ata që ne të mbajmë mend

Nëse një fëmijë nuk po performon në një nivel të pritur (për çfarëdo arsye) përshkruesit negativ shpesh i caktohen atij si p.sh. fëmija si "lexues joprofiziv", "student i dështuar" ose "marrës i dobët i notave".

Për shkak të këtij sistemi, mësimdhënësit vendosen në situatën e të parit të studentëve në radhë të parë si marrës testesh dhe krijues të notave të tyre transmeton "Zëri.info"

Notat në të vërtetë kanë shumë pak të bëjnë me mësimin.

Nxënësit përfitojnë shumë më tepër nga një numër vlerësimesh të një niveli jo shumë të lartë dhe feedback-ut të përditshëm.

Të shikuarit përtej notave

Pra, kur një student nuk po performon, përparon ose merr pjesë, duhet të ndalemi dhe të shohim përtej veprimeve të këtij fëmije.

Duhet të shohim përtej çdo sjelljeje të kundërshtimit ose refuzimit.

Në këtë mënyrë, ne mund ta thyejmë mallkimin e atyre etiketimeve të gjata dhe ndoshta traumatizuese dhe të fillojmë ta takojmë atë fëmijë me një pamje më të qartë të realitetit.

Kur e bëjmë këtë, ne jemi në gjendje të shohim më mirë atë që ai fëmijë, qoftë 7 ose 17 vjeç, është duke u përpjekur të na thotë.

1. Unë nuk jam nota ime. 

Unë nuk kam nota të mira ose nuk fitoj shumë pikë në detyra edhe pse i njoh disa gjëra.

Shpesh nuk do të provoj, sepse e di se do të marr një notë të keqe. Do të doja të kisha mënyra të tjera përveç notave apo pikave për të treguar se kush jam unë.

2. Unë ende mund të jap një kontribut kuptimplotë.

Më pëlqen të ndihmoj, por unë pretendoj sikur nuk e bëj dhe se nuk më intereson të jem pjesë e shkollës apo e klasës sime.

Unë mbrohem sepse në shkollë, fëmijët me nota të mira zgjohen për të ndihmuar më shpesh.

3.Unë nuk jam një zhgënjim. 

Shkolla është e vështirë, dhe unë e di që i zhgënjej mësuesit e mi, dhe kur punoj në një grup, i zhgënjej edhe shokët e klasës.

Për shkak të kësaj, kam përpjekje të ndjehem mirë për veten time çdo ditë.

Çfarë po bëj mirë? Do të dëshiroja që shkolla të shihte të gjitha gjërat që bëjmë drejtë dhe jo vetëm gjërat më të gabuara.

4.Takohu me mua ku jam.

Ka gjëra që mund të bëj - vetëm jo kjo, tani.

Do të doja që të kisha më shumë kohë. Unë do të doja që udhëzimet dhe detyrat të kenë kuptim për mua.

Pra, shumica e shkollës është aq e nxituar dhe konfuze.

5. Mos u dorëzoni.

Gjeni një mënyrë për mua. Nuk e di pse nuk e kuptoj. Dua që dikush të vazhdojë të përpiqet të gjejë arsyen.

Nuk është se unë nuk dua ta bëj, edhe pse ndonjëherë ajo duket kështu. Ndihmon kur të rriturit më bëjnë pyetje.

Nuk mund ta bëj tani, por ndoshta një ditë do të jem në gjendje.

Çasja burimore 

Duhet të vazhdojmë të bëjmë thirrje për praktikat e dëmshme të mbingarkesës në notat dhe testet dhe bashkohemi për të braktisur qasjet e deficitit në shkollat tona. Dhe në këtë kërkim për një pedagogji më humanizuese, një që pengon sistemin tradicional dhe meritokratik, është e rëndësishme që të kthehemi në mënyra krijuese të bazuara në burime dhe forca për të festuar, nderuar, përforcuar dhe përfshirë studentët që janë etiketuar - ndoshta me vite - me një notë që ka kupitimin e  dështimit si dhe të përshkruesit negativ të deficitit transmeton tutje "Zëri.info"

Është koha për të përqafuar një përqasje të bollshme me nxënësit tanë - duke theksuar, duke u fokusuar dhe duke u mbështetur në pikat e forta, ndërkohë që deflekton deficitin. 

Ja se si shkon: Së pari, zbuloni pikat e forta brenda çdo fëmije. Bëni një listë të atyre fuqive, (aftësive, talenteve dhe interesave). 

Njihuni me fëmijën ku ai ose ajo është në aspektin akademik, shoqëror dhe emocional, dhe më pas përdor ato forca përmes udhëzimeve të personalizuara për të ndihmuar rritjen e tij. Me këtë qasje, pavarësisht nga numri i pikëve që ata kanë fituar në një klasë ose si ato kanë kryer në një test shtetëror, të gjithë fëmijët mund të ndjehen të shikuar, festuar dhe mbështetur në shkolla./Zëri.info/