Numri një në botë, Distria Krasniqi flet për artin e të qëndruarit në majë

Xhudistja më e mirë e Kosovës, Distria Krasniqi, e mbyll vitin edhe një herë në majën e xhudos ndërkombëtare si numri një në botë. Me vendosmërinë e qetë të një atleteje që vazhdon të vendosë standarde të reja për veten, kampionia evropiane dhe finalistja botërore për seniorë në vitin 2025, Krasniqi, me nofkën “Disi”, reflekton mbi një sezon të formësuar nga qëndrueshmëria, durimi dhe një dashuri e qëndrueshme për garën.

E pyetur për të përmbledhur vitin e saj, Krasniqi është e qartë dhe e matur.

“Ky vit ka qenë një vit i shkëlqyer për mua. Në çdo garë që kam marrë pjesë, kam qenë në podium. Kam marrë medalje kudo, kështu që ka qenë shkëlqyeshëm”, ka thënë fillimisht Distria për faqen zyrtare të Federatës Evropiane të Xhudos.

“Të jem përsëri kampione evropiane për herë të tretë dhe gjithashtu për herë të parë në nivel seniorësh që jam në finalen e një Kampionati Botëror do të thotë shumë për mua”.

“Në shumë gara nuk pata performancën time më të mirë. Por në garat më të rëndësishme isha në formën time më të mirë”.

Qëndrueshmëria e ka ndjekur Krasniqin që nga suksesi i saj i hershëm si kampione bote për juniorë në vitin 2015. Për të, kjo vjen nga një vendim i vetëdijshëm për t’u rikthyer në normalitet pas çdo rezultati.

“Mendoj se jam shumë e qëndrueshme në punën e palodhur. Nuk ka rëndësi nëse fitoj medalje ari në Lojërat Olimpike apo Kampionatet Evropiane. Mundohem ta harroj dhe të filloj nga e para dhe të jap njëqind për qind në çdo garë”.

Kjo mendësi shpjegon edhe qasjen e saj ndaj kalendarit ndërkombëtar.

“Për mua, garat më të rëndësishme janë Kampionatet Evropiane, Kampionatet Botërore dhe sigurisht Lojërat Olimpike. Garat Grand Prix dhe Grand Slam janë një provë për të parë se ku po shkon puna ime”.

“Së bashku me trajnerin tim Driton Kuka, ne analizojmë ndeshjet e mia dhe ai gjithmonë gjen disa detaje për të parë se çfarë mund të përmirësojmë, në mënyrë që të jemi më të mirë në garat e mëdha”.

Përshtatja në të gjitha kategoritë e peshave

Pak atletë kanë treguar përshtatshmërinë që Krasniqi ka demonstruar në dy kategori peshe. Gara në -48 kg dhe -52 kg kërkoi si evolucion fizik ashtu edhe teknik.

"Të zbrisja nga -48 kg ishte sfiduese. Xhudo është më e shpejtë dhe shumë e ndryshme. Në garat e mia të para nuk performova mirë dhe ishte e vështirë ta bindja veten të vazhdoja".

“Punova shumë, ndryshova kapjet e duarve, u bëra më e shpejtë dhe e rregullova xhudon time”.

Kthimi në kategorinë më të lartë pas Lojërave Olimpike të Tokios solli një kurbë të re mësimi.

“E kuptova se nuk mund ta bëja të njëjtën xhudo kundër atletëve -52 kg. Më duhej të shtoja teknika dhe pozicione të reja kapjeje në mënyrë që të isha përsëri në krye”.

Konkurrim me dashurinë, jo me presion

Presioni nuk e ka përcaktuar kurrë marrëdhënien e Krasniqit me xhudon.

“Nuk e mora turneun ndërkombëtar me presion. E shijova. Më pëlqen ndjesia e garës. Nëse do të mundja, do të garoja çdo javë. I besoj trajnerit tim Kuka, programeve të tij të stërvitjes dhe planifikimit të tij. Gjithashtu i besoj vetes dhe aftësisë sime për të arritur medalje të mëdha”.

Kur ajo hedh një vështrim prapa në karrierën e saj, një moment spikat si një pikë kthese.

“Fitorja e Kampionatit Botëror për të Rinj në Abu Dhabi në vitin 2015 më bëri të besoja në vetvete. Që nga ai moment, fillova të ëndërroja për medaljen e artë olimpike. Çdo medalje ka historinë e vet dhe çdo medalje është e veçantë për mua”.

Titujt evropianë dhe vetëbesimi olimpik

Sukseset e saj në Kampionatin Evropian shpesh kanë shërbyer si tregues përpara Lojërave Olimpike.

“Lisbona ishte para Tokios dhe Zagrebi ishte para Parisit. Të dyja më dhanë besim se isha në formën më të mirë për Lojërat Olimpike. Pasi fitova dy medalje olimpike, është më e vështirë të fillosh nga e para. Fitimi i titullit evropian një vit pas Parisit më tregoi se nuk do të ndalem”, përcjell Telegrafi.

Ngritja e Kosovës dhe një brez i artë

Karriera e Krasniqit është e pandashme nga shfaqja e Kosovës si një komb i xhudos. Që nga viti 2009, vendi është bërë një referencë globale, veçanërisht në xhudon e grave. Ajo tregon besimin e fortë si themel.

"Trajneri im nuk u ndal kurrë, edhe pas luftës dhe të gjitha sfidave që patëm si vend. Ai donte t'i tregonte botës se edhe një vend i vogël dhe i ri mund të arrijë gjëra të mëdha".

Ajo flet me krenari për të qenit pjesë e brezit të artë të Kosovës.

“Majlinda ishte e para që hapi dyert. Pas kësaj, shumë prej nesh ndoqën, me të njëjtin trajner, të njëjtin klub dhe të njëjtin program stërvitjeje. Ne frymëzuam shumë fëmijë të fillonin xhudon. Tani ata kanë mundësi që ne nuk i kishim”.

Duke parë përpara me qartësi

Ruajtja e këtij niveli suksesi do të jetë e vështirë, por Krasniqi beson se themelet janë të forta.

“Kosova ka një brez të ri shumë të mirë. Këshilla ime për ta është të jenë të fortë dhe të punojnë shumë. Puna e palodhur gjithmonë kthehet”.

“Përpiqem të mos mendoj për atë që të tjerët presin nga unë. Ajo që ka rëndësi është që unë të jem e kënaqur me performancën time dhe trajneri im të jetë i lumtur. Në këtë nivel, detajet e vogla vendosin gjithçka”.

Përtej konkurrencës, ajo i mban opsionet e hapura.

“E dua xhudon”, thotë ajo. “Pas karrierës sime, ndoshta do të vazhdoj të merrem me xhudo në një farë mënyre, por për momentin nuk kam ndërmend të ndalem”, përfundoi xhudistja pejane.