Disa metoda të interesante se si të rrisni një fëmijë të pavarur

Të rritësh një fëmijë të pavarur sot do të thotë t’u japësh atij mjetet, vetëbesimin dhe hapësirën për të lundruar në botë. Prindërit që ia dalin mbanë në këtë ecin në një vijë të hollë midis udhëzimit dhe lirisë, duke ditur kur të ndërhyjnë dhe kur ta lënë fëmijën e tyre të gjejë zgjidhjet e veta. Ata e kuptojnë se pavarësia nuk fitohet brenda natës në moshën 18 vjeç, por ndërtohet përmes momenteve të panumërta të vogla gjatë gjithë fëmijërisë së tyre, shkruan YourTango.

Ndërsa çdo fëmijë është unik, zakonet e prindërve që rrisin fëmijë vërtet të pavarur janë çuditërisht të ngjashme. Për ta, pavarësia është një proces i vazhdueshëm, jo një qëllim, dhe ata besojnë se fëmijët e tyre janë të aftë për shumë më tepër sesa u jepet ndonjëherë merita.Ata i lënë fëmijët të merren vetë me problemet

Edhe pse është joshëse të ndërhysh kur një fëmijë është i frustruar, prindërit që e vlerësojnë pavarësinë e dinë sa e rëndësishme është t’i lënë fëmijët e tyre t’i zgjidhin vetë problemet e tyre. Kjo nuk do të thotë t’i braktisësh, por t’i rezistosh dëshirës për t’u ofruar menjëherë një zgjidhje të gatshme.

Sipas YourTango, disa studime tregojnë se fëmijët të cilëve u jepet mundësia për të kapërcyer sfidat vetë zhvillojnë aftësi më të mira në zgjidhjen e problemeve dhe bëhen më elastikë. Ata i shohin frustrimet e vogla si mundësi mësimi dhe jo si kriza.

Ata mësohen të marrin vendime që në fillim

Fëmijët e pavarur janë mësuar të marrin vendime në lidhje me rrobat, ushqimet e tyre të lehta ose mënyrën se si do ta kalojnë kohën e lirë shumë kohë përpara se këto vendime të bëhen vendimtare. Duke i lejuar ata të marrin vendime të përshtatshme për moshën, prindërit i ndihmojnë ata të ndërtojnë besim në gjykimin e tyre. Praktika e hershme është thelbësore për zhvillimin e aftësive të të menduarit kritik që do t’u shërbejnë atyre mirë në adoleshencë dhe në moshë madhore.

Ata vendosin pritshmëri të qarta dhe u përmbahen atyre

Struktura dhe pavarësia duket se janë të kundërta, por në fakt ato funksionojnë më mirë së bashku. Fëmijët ndihen më të sigurt kur e dinë se çfarë pritet prej tyre, edhe nëse kanë fleksibilitet brenda kufijve të caktuar. Rregullat e qëndrueshme dhe zbatimi i tyre u mësojnë fëmijëve përgjegjësinë dhe i ndihmojnë ata të kuptojnë se veprimet e tyre kanë pasoja. Kjo inkurajon përgjegjësinë dhe vetëdisiplinën.

Ata tregojnë me shembullin e tyre se si t’i zgjidhin problemet

Në vend që t’i marrin vendimet e tyre në heshtje, këta prindër flasin hapur për to. Ata tregojnë se si të vlerësohen opsionet, të shqyrtohen rezultatet dhe të merret një vendim, qoftë zgjedhja e një recete për darkë apo rregullimi i diçkaje në shtëpi. Duke ndarë përvojat e tyre, ata u japin fëmijëve një shembull nga jeta reale për t’u ndjekur kur përballen me sfidat e tyre.

Ata u mësojnë atyre vetëbesimin dhe vetëmbrojtjen

Prindërit e fëmijëve të pavarur i inkurajojnë ata të mbrojnë veten – të kërkojnë ndihmë nga një mësues, sqarime nga një trajner ose të porosisin ushqim në një restorant vetë. Mbrojtja e vetvetes ndërton aftësi komunikimi dhe u mëson fëmijëve se zëri i tyre ka vlerë. Hulumtimet e kanë lidhur këtë aftësi me sukses më të madh në arsim dhe në vendin e punës.

Ato normalizojnë gabimet

Fëmijët e pavarur nuk kanë frikë të bëjnë gabime, sepse prindërit e tyre i trajtojnë gabimet si pjesë të procesit të të nxënit, jo si dështime. Ata i ndihmojnë fëmijët të analizojnë se çfarë shkoi keq, të mendojnë se çfarë mund të bënin ndryshe herën tjetër dhe i inkurajojnë të përpiqen përsëri. Psikologët e quajnë këtë nxitjen e një “mentaliteti rritjeje”, i cili është i lidhur me një qëndrueshmëri më të madhe dhe sukses afatgjatë.