Merimangat e shtëpive transmetojnë baktere të rrezikshme kur na kafshojnë, thotë studimi

Shkencëtarët kanë zbuluar se disa merimanga të zakonshme të shtëpive kanë baktere rezistuse ndaj antibiotikëve dhe mund të transmetohen te qeniet njerëzore përmes pickimeve.

Studimi i Universitetit Kombëtar të Irlandës i dha fund debatit rreth pyetjes nëse merimangat mund të shkaktojnë sëmundje te njerëzit, duke thënë se të rrezikshme janë merimanga Noble False Widow (Steatoda nobilis) në Evropë, duke përfshirë Irlandën dhe Britaninë dhe Amerikën.

Mbi 40,000 specie merimangash ekzistojnë në të gjithë planetin në forma, ngjyra dhe madhësi të shumta. Ndërsa më e keqja që disa specie mund të bëjnë është të japë një pickim që shkakton skuqje, kruajtje dhe dhimbje të butë në të moderuar, specie të tjera si tarantulat japin kafshime të dhimbshme dhe janë të armatosur me helm toksik që mund të jenë të dëmshëm për qeniet njerëzore.

Për shembull, Vejusha e Zezë Australiane (Latrodectus hasselti) – që i përket një gjinie të lidhur ngushtë me atë të merimangës Noble False Widow – janë të njohura për helmin vdekjeprurës. Sidoqoftë, kafshimet nga kushërinjtë e tyre me pamje të padëmshme në Evropë dhe Amerikën e Veriut kanë qenë të njohura që çojnë në kushte të rralla të “ngrënies së lëkurës”.

Kjo shpesh i është atribuuar infeksioneve dytësore të shkaktuara nga prekja dhe gërvishtjet e vendit të kafshimit. Sidoqoftë, hulumtimi aktual sugjeron që këto merimanga jo vetëm që strehojnë baktere, por edhe patogjenë që mund të transmetohen te njerëzit përmes dhëmbëve të tyre ndërsa japin një pickim.

Autorët ekzaminuan tre lloje merimangash që zakonisht gjenden në shtëpi: merimanga me rripa dantella (Amaurobius similis), merimanga gjigante (Eratigena atrica) dhe merimanga Noble False Widow (Steatoda nobilis). Ata rikuperuan specie të shumta bakteriale si salmonella (5), staphylococcus (2), bacillus (1) dhe escherichia (1), nga këto merimanga.

Përmes analizës së tyre, ekipi i mikrobiologëve dhe zoologëve mësoi se të gjithë merimangat mbanin të paktën një nga disa lloje të baktereve të izoluara. Sidoqoftë, meqenëse kafshimet e S. nobilis kanë çuar në rritje të numrit të pacientëve që ankohen për simptoma, mostrat bakteriale të mbledhura nga ekzemplarët e vdekur dhe të gjallë u zgjodhën për të konstatuar vdekshmërinë e tyre për qeniet njerëzore dhe ishin kultivuar.

Midis 22 specieve bakteriale të izoluara nga S. nobilis dhe të kultivuara, 12 ishin të shoqëruara me patogjenin e njeriut. Këto përfshinin patogjenë vdekjeprurës të tillë si Kluyvera intermedia, Rothia mucilaginosa, Staphylococcus epidermidis dhe Pseudomonas putida ndër të tjera.

Kur testohen për cenimin e tyre ndaj antibiotikëve, të gjithë patogjenët e izoluar nga S. nobilis mund të neutralizohen nga Ciprofloxacin. Por, Pseudomonas putida, Staphylococcus capitis dhe Staphylococcus edaphicus, bakteret nga dy merimangat e tjera shfaqën rezistencë ndaj shumë antibiotikëve.

“Studimi ynë tregon se merimangat nuk janë vetëm helmuese, por janë gjithashtu bartëse të baktereve të rrezikshme të afta të prodhojnë infeksione të rënda. Kërcënimi më i madh është se disa prej këtyre baktereve janë rezistuese ndaj shumë ilaçeve, duke i bërë të vështira për t’u trajtuar me ilaçe të rregullta”, deklaroi Neyaz Kahn, bashkë-udhëheqës i autorit të studimit.

John Dunbar, bashkautor i studimit, tha se pavarësisht ekzistencës së rreth 10 specieve të merimangave në Evropë, dhëmbët e të cilave kanë aftësinë të depërtojnë në lëkurë dhe të lëshojnë helm, S. nobilis është me rëndësi mjekësore për shkak të efekteve që pasojnë pas pickimit të saj.

“Në disa raste, megjithatë, ato zhvillojnë infeksione afatgjata për të cilat është i nevojshëm trajtimi i fortë me antibiotikë – dhe nganjëherë një qëndrim në spital,” tha ai.