Bashkëshortja serbe e aktorit Bekim Fehmiu e penduar që s’mësoj gjuhën shqipe

Aktorja e shquar Branka Petriç prej 14 vitesh jeton pa bashkëshortin dhe kolegun e saj, Bekim Fehmiu, i cili vdiq në vitin 2010. Megjithatë edhe sot ndjen trishtim për disa dëshira të parealizuara.

Në një ceremoni solemne para ca vitesh, në Teatrin Kombëtar, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit ndau Çmimet për Kinematografi, ku e pranishme në këtë ngjarje ishte edhe gruaja e Bekim Fehmiut, Branka Petric.

Ajo ndau me të pranishmit momente nga jeta e saj me Fehmiun. Petric tha se ndihet e nderuar dhe që emërimi i çmimit për vepër jetësore sipas aktorit Fehmiu është një vlerësim tejet i lartë, shkruan gazeta zvicerane ne shqip Le Canton27.ch

Duke folur për bashkëshortin e saj të ndjerë, Branka pranon se kujton dashurinë e tyre, edhe pse i paplotësuar për shkak të disa dështimeve në jetën e saj.

“Më vjen keq që nuk kam mësuar kurrë shqip, nuk di të luaj në asnjë instrument, nuk kam parë dritat polare dhe as notoj me delfinët. Gjithmonë kam dashur të kërcej tango me Bekimin, sepse ai kërcente si një argjentinas i vërtetë. por nuk e realizuam kurrë”, ka thënë Branka në një intervistë për revistën Elle, citon gazeta zvicerane ne shqip Le Canton27.ch

“Aktualisht jam në një lloj maratonë pas aktrimit, por nuk është vetëm meritë ime. Rruga ime artistike dhe përditshmëria janë të lidhura pazgjidhshmërisht, nuk funksionon njëra pa tjetrën. Arritja më e madhe në gjithë këtë është ruajtja e familjes. , rolin e një gjysheje, por edhe këmbëngulëse në atë që jam, kur i shikoj të gjitha projektet e mia, edhe unë habitem se sa shumë kam arritur”, tha Branka.

Kujtojmë se Bekim Fehimju, i cili për shumëkënd ishte një nga aktorët më të bukur të kësaj ane, i dha fund jetës më 15 qershor të vitit 2010 dhe e gjeti bashkëshortja e tij Branka.

Sipas dëshirës së tij, hiri u shpërnda në një lumë në Prizren të Kosovës, qytet ku ai kaloi një pjesë të madhe të fëmijërisë së tij. Për atë se a mund ta merrte me mend se Bekimi do t’i merrte jetën, Branka Petriq tha:

“Jo. Sepse po të kisha bërë, sigurisht që do të kisha provuar në çdo mënyrë për ta parandaluar. Në ato ditët e fundit Beckimi ishte i njëjti dhe nuk kishte asgjë që të sugjeronte se një tragjedi ishte në horizont. Një ditë më parë luajta shfaqjen. ‘Duhej të ishte’ në të cilin personazhi kryesor i merr jetën me një të shtënë me armë!

Të nesërmen në mëngjes ata ishin bashkë në shtëpi dhe rreth orës 14 ajo i tha se do të shkonte në parukeri.

“Më përcolli te dera dhe më pyeti nëse kisha një shfaqje atë mbrëmje. Unë u përgjigja se nuk e kisha dhe se do të ishim bashkë gjithë mbrëmjen dhe ai më përqafoi. Nuk e ndjeva fare se ishte e fundit. kur e pashë të gjallë, u ktheva në më pak se një orë, mezi prisja t’i tregoja frizurën time dhe më priti një boshllëk i frikshëm, por hyra në dhomën e ndenjjes në tarracë, por as ai nuk ishte aty. Në fund, unë shkova në bibliotekën e shtëpisë dhe kompjuterin në shtrat, duke pritur si gjithmonë komentin e tij, por unë e pyeta me habi pse ishte shtrirë atje dhe ende mbulonte kokën”, tha ajo në atë kohë.

Kur ajo ngriti çarçafin, pa se koka e tij ishte në jastëk që kishte sjellë nga dhoma e gjumit.

“Nëse nuk do të kisha parë armën në dorën e djathtë me të cilën qëlloi në tëmth dhe pak gjak në ballë dhe në flokë, do të kisha menduar se e kishte zënë gjumi fort. Në tavolinën ngjitur me kompjuterin. vuri letërnjoftimin, çertifikatën e armës dhe një letër lamtumire që më drejtohej mua, unë dhe djemtë e mi u mbuluam me një çarçaf që të mos bëhesha pis më herët Unë kam një shfaqje, jam i sigurt se Naumi do ta shtynte për një ditë tjetër, sepse e dinte që në atë rast shfaqja do të duhej të shtyhej”, tha në atë kohë Branka Petriq.

Duke folur për letrën e lamtumirës së Bekimit, ajo tregoi se ajo ishte shkruar me një shkrim të bukur, që mund të nënkuptojë, siç thotë ajo, se ai e kishte shkruar më parë.

“Në të na tha se na donte, se po largohej shumë i qetë dhe i vendosur. Nuk donte që ne të informonim publikun për këtë apo që lamtumira të ishte publike. Mënyra se si u largua dhe gjithçka ndodhi përreth. tregon se ai nuk kishte frikë nga vdekja dhe kjo është një ngushëllim i madh për mua”, tha në atë kohë Branka Petriç.

Më vonë ajo tha për Mondo se të dy kaluan momente të ndritshme dhe të frikshme, por ajo që ishte e vazhdueshme, si një spirancë, “ishte dashuria e tyre”.