Historia e të vetmit njeri që hyri fshehurazi në Zonën 51 dhe doli i gjallë, tregon se çfarë pa

Një antropolog nga Kalifornia ka zbuluar detaje gjatë një udhëtimi të fshehtë në shkretëtirën e Nevadës – duke u përballur ballë për ballë me ngjarjet e çuditshme që po ndodhin në Zonën 51.

Jerry Freeman nuk ishte në kërkim të UFO-ve apo projekteve sekrete qeveritare kur kaloi në terrenin e bazës së ndaluar ushtarake në 1996, ai në fakt po ndiqte gjurmët e pionierëve të 1849-ës që shkonin drejt perëndimit në kërkim të arit.

Megjithatë, kjo rrugë e çoi Freemanin përmes një pjese të Nevadës të kufizuar nga Forcat Ajrore të SHBA-së, duke e detyruar atë të udhëtonte natën për të shmangur patrullat e sigurisë.

Gjatë një nate të këtij misioni njëjavor, Freeman vuri re një skenë të pabesueshme pranë liqenit Papoose – një shtrat liqeni i thatë i vendosur në kontenë Lincoln që disa kanë pretenduar se fsheh një hangar sekret të anijeve kozmike aliene të njohur si ‘S-4’.

Freeman i tha gazetarit dhe studiuesit të UFO-ve, George Knapp se një portë u hap papritur pranë liqenit Papoose, duke lëshuar një dritë të ndritshme të kaltër përpara se të mbyllej dhe të zhdukej plotësisht në peizazhin e shkretëtirës.

“Më dukej si një shtrat i thatë liqeni, asgjë tjetër, por natën ishte një histori tjetër”, zbuloi Freeman.

“Unë mund të shihja qartë se cilat ishin dritat e sigurisë në perimetra dhe mund të shihja dritat që hapeshin dhe mbylleshin pranë qendrës së liqenit”, vazhdoi antropologu.

Freeman zbuloi gjithashtu se ndjeu dridhje të ngjashme me një tërmet, ndërsa shikoi skenën e çuditshme për rreth dy minuta në bazën top sekret.

“Është diçka që ata po e testojnë ose drejtpërdrejt nën tokë ose unë po ndjeja dridhje plotësisht nga liqeni Groom, nuk e di”, tha Freeman për Knapp gjatë një interviste të regjistruar para vdekjes së antropologut në 2001.

“Mendoj se nëse do të më kishin kapur atje, do të më kishin ndezur si një qiri romak”, tha ai i frikësuar.

Udhëtimi në shkretëtirë i Freeman fillimisht kishte për qëllim të gjurmonte mbishkrimet e humbura të një grupi të dënuar kërkuesish ari, që vdiqën ndërsa përpiqeshin të gjenin një rrugë të shkurtër për në fushat e arit të Kalifornisë.

Këta pionierë të 1849-ës u larguan nga shtegu historik spanjoll që po i nxirrte minatorët në perëndim përmes Kolorados, Jutës dhe Nevadës.

Megjithatë, ky grup besohet se është shkëputur nga shtegu në Utah dhe është përpjekur të arrijë në Kaliforni më shpejt, duke kaluar nëpër shkretëtirën e Nevadës.

Fatkeqësisht, ata nuk ia dolën kurrë dhe zona do të fitonte përfundimisht emrin e saj famëkeq – Lugina e Vdekjes.

Gjithçka që kishte mbetur nga eksploruesit e humbur ishin ditarët e tyre, duke zbuluar se ata kishin lënë pas shtatë mbishkrime në shkretëtirë, duke shënuar udhëtimin e tyre.

Për fat të keq për Freeman, revistat zbuluan se disa nga këta shënues historikë tani ndodhen brenda shënuesve të kufirit të vendit të testimit të Forcave Ajrore në Nevada – ku ndodhet zona e fshehtë 51.

Megjithëse Freeman mori inkurajim nga Shërbimi i Parkut Kombëtar dhe Byroja e Menaxhimit të Tokës për të gjetur këto pjesë të humbura të historisë, Forcat Ajrore ia mohuan kategorikisht hyrjen në zonë – duke e bërë aventurierin të bënte udhëtimin natën pa leje.

Për t’i bërë gjërat edhe më keq, S-4 sapo ishte bërë një pikë e bisedës publike falë një njeriu të quajtur Bob Lazar.

Lazar pretendoi se ai ishte një fizikant i mëparshëm i qeverisë, i cili punonte në S-4, në inxhinieri të kundërt të anijeve kozmike aliene dhe teknologjisë jashtëtokësore.

Lazar filloi të pretendonte se ushtria amerikane jo vetëm që po rikuperonte UFO-t, por po krijonte avionët e tyre duke përdorur pajisje të modifikuara aliene në 1989.

Ai vazhdoi të bënte paraqitje televizive duke zbuluar ekzistencën e Zonës 51 dhe projektet sekrete të qeverisë që po zhvilloheshin në shkretëtirë për vite me radhë, duke përfshirë disa intervista me Knapp.

Edhe pse qeveria amerikane nuk do ta pranonte zyrtarisht se Zona 51 ekzistonte me të vërtetë deri në vitin 2013, baza sekrete po bëhej tashmë një fenomen kulturor në vitet e 90-ta.

Për më tepër, një padi e vitit 1996 nga një grup që pretendonte se ishin të vendosur në Zonën 51 pretendonte se ata ishin të ekspozuar ndaj kimikateve toksike ndërsa ishin në bazë.

Kjo padi përfundimisht u hodh poshtë bazuar në shqetësimet e sigurisë kombëtare dhe presidenti Bill Clinton në fakt do të nënshkruante një urdhër ekzekutiv, që përjashtonte bazën nga ligjet mjedisore të vendit.

Sidoqoftë, qeveria shmang emërtimin e “Zonës 51” në dokumentet e gjykatës, në vend të kësaj duke iu referuar “Liqeni i Dhëndrit” – pikërisht aty ku Freeman tha se hasi në derën e çuditshme në mes të shtratit të liqenit.

Megjithëse detajet e sakta që rrethojnë Zonën 51 janë ende kryesisht një mister, është spekuluar gjerësisht se ushtria përdor objektin për të testuar avionë eksperimentalë.

Baza ndodhet në një trakt afërsisht 60 milje katrorë që përfshin pjesën më të madhe të liqenit të thatë Groom, dhe besohet se shtrihet afër skajit verilindor të një mali, i cili qëndron midis liqeneve të thatë Groom dhe Papoose.

Që nga shikimi i Freeman afër fundit të vitit 1996, Zona 51 ka vazhduar të ndezë teori të egra konspirative të lidhura me alienët dhe UFO-t.

Këtë muaj, një kullë misterioze trekëndore në Zonën 51 u vu re në Google Maps, duke nxitur spekulime të përhapura se ajo është disi e përfshirë në kontakt me alienët.

Ndërsa është ende e paqartë se çfarë pa Freeman atë natë në shkretëtirë, përgjigjet mund të fshihen në dosje të cilat së shpejti mund të deklasifikohen nga administrata Trump. /Telegrafi